خم های پای دیابتی عفونی یا ایسکمیک حدود 25 درصد از کل بیماران بستری در بیماران مبتلا به دیابت را تشکیل می دهند. این مشاهدات اهمیت درمان سریع و مناسب زخم های پا را در بیماران دیابتی نشان می دهد. مدیریت زخم های پای دیابتی، از جمله مراقبت از زخم محلی، استفاده از تخلیه مکانیکی، درمان عفونت و نشانه های عروق مجدد در اینجا بررسی شده است. ارزیابی پای دیابتی و مدیریت خاص تهدید اندام به طور جداگانه بررسی می شود. 
زخم های پا، یک عارضه رایج از دیابت کنترل نشده هستند که در اثر شکستن بافت پوست در معرض لایه های زیر قرار می گیرند آنها در زیر انگشتان بزرگ و مفصل های گرزی پای شما رایج هستند و می توانند پای شما را به استخوان ها برسانند.

تشخیص علائم زخم پای دیابتی

یکی از اولین نشانه های زخم پا، درناژ از پای شماست که ممکن است جوراب هایتان را لکه دار کند یا در کفش شما نشت کند تورم غیر معمول، تحریک، قرمزی و بو از یک یا هر دو پا نیز علائم اولیه زخم پا است.
نشانه قابل ملاحظه ای از یک زخم پای دیابتی بافت سیاه (اسکار) است که در اطراف زخم قرار دارد این به خاطر عدم وجود جریان خون سالم در ناحیه اطراف زخم است گانگرن جزئی یا کامل، که به مرگ بافت به علت عفونت اشاره دارد می تواند در اطراف زخم ظاهر شود در این حالت، ترشحات متعفن، درد و بی حسی می تواند رخ دهد.
نشانه های زخم پای همیشه آشکار نیستند گاهی اوقات علائم زخم حتی تا زمانی که عفونی نشود نشان نمی دهد اگر شما شروع به دیدن هر تغییر رنگ پوست، به ویژه بافتی که سیاه شده، یا احساس درد در اطراف ناحیه ای که به نظر می رسد مورد استفاده قرار گرفته یا تحریک شده است با پزشک خود صحبت کنید

درمان زخم های پای دیابتی

ضایعات پای دیابتی مسئولیت بستری شدن بیشتر از سایر عوارض دیابت است. دیابت عامل اصلی عدم قطع عضو در اندام تحتانی در ایالات متحده است و تقریبا 5٪ مبتلایان به دیابت هر سال زخم های پا را تشکیل می دهند و 1٪ نیاز به قطع عضو دارند.
معاینه فیزیکی اندام هایی که دارای زخم های دیابتی هستند را می توان به بررسی زخم و وضعیت کلی اندام، ارزیابی احتمال نارسایی عروقی و ارزیابی امکان نوروپاتی محیطی تقسیم کرد.
درمان زخم های پای دیابتی بر اساس عمق بافت نرم و درگیری استخوان است. شمارش گلبول کامل باید همراه با ارزیابی میزان گلوکز سرم، گلیکوهموگلوبین و کراتینین انجام شود.